bestofwhisky.pl

[Wiktor]

50 funtów za 15yo to chyba lekka przesada około 40-45 euro w Niemczech, podczas gdy cena za 18yo na ten moment 65-70 euro, więc różnica spora

[rybak]

50 funtów to cena z The Whisky Exchange, zdziwiłem się, że drogo, ale zazwyczaj mają uczciwe ceny, więc uznałem że to normalna cena. Ale fakt, znalazłem też cenę 42 funty. I od 70 do 90 dolarów. Nie wiem, jak w Niemczech, w UK może być drożej - bodajże w ostatnim Whisky Magazine w artykule o składowych ceny, strasznie narzekają na brytyjską akcyzę. Niestety, jak zaopatruję się albo w GB (przy okazji wizyt w Londynie), albo w Norwegii (750 koron za butelkę 15tki - to dopiero zdzierstwo!).

[Wiktor]

[Rajmund]

Ja bym doszukiwał się bardziej prozaicznej przyczyny przejścia na single batch. Pamiętam, że pod koniec lat dziewięćdziesiątych butelkowano jakieś 10-15% whisky jako single malt. Malt Whisky Yearbook 2006 podaje dla Laphroaig 45%. O ile mnie pamięć nie myli, podczas naszej wyprawy jesienią 2008, w Laphroaig (i nie tylko) mówiono już bodaj o ok. 80%, jeśli nie więcej. W tej sytuacji nie ma mowy o zachowaniu jednego profilu aromatyczno-smakowego. Albo robimy batch'e, albo idziemy drogą Bruichladdich i wypuszczamy milion różnych wersji. W Laphroaig oszczędzają na ekipie do wymyślania kolejnych nazw

Pozdrawiam,
Rajmund

[Czarek]

[Wiktor]

Black Laphroaig?

[rybak]

[windham hell]

Laphroaig SRED (sleep -related eating disorder) matured in old coffin cask

[Rajmund]

[rybak]

Trochę smutne to. Z drugiej strony, gdyby nie rosnąca popularność whisky (zwłaszcza słodowej), to zapewne większości z nas na tym forum by nie było. Pilibyśmy koniak, w najlepszym razie blendy nie z najniższej półki ;) A te zmiany to przecież pokłosie rosnącej popularności.
Z trzeciej strony, widać też odwrotne tendencje - wydłużanie czasu dojrzewania: Balvenie rezygnuje z obu wersji 10letnich, wspomniany Laphroaig postarza 15tkę o 3 lata, Highland Park wprowadza 40latkę jako regularną wersję oficjalną, Glenfarclas Family Casks to też nie młodziki. Chociaż oczywiście nie zawsze starsze oznacza lepsze.
Coraz więcej konsumentów whisky posiada coraz większą wiedzę i podejmuje coraz bardziej świadome wybory ;)
Przemysł przyznaje, że jest problem na lini podaż-popyt. Zapewne kwestia zwiększenia popytu jak najmniejszym kosztem obniżenia jakości spędza wielu sen z oczu.

[Rajmund]

No tak, zawsze nadzieja jest w Speyside. Chociaż akurat Balvenie czy Glenfarclas - będące wciąż interesami rodzinnymi, ograniczające do minimum rozlewy niezależne swoich produktów - z definicji muszą zachowywać się inaczej niż wielcy wytwórcy whisky. Pozytywną zmianę odnotować trzeba w przypadku BenRiach. Też Speyside, całkiem niedaleko, też spoza kręgu wielkich koncernów.

Czasem jak czytam o Campbeltown jako regionie (że robili niegdyś świetną whisky, aż uwierzyli w swój sukces i przestali zwracać uwagę na jakość, tylko poszli na ilość, co skończyło się końcem większości destylarni i regionu jako takiego) i patrzę na to, co dzieje się na Islay, to odnoszę wrażenie, że ktoś na tej wysepce (z której, nota bene, gołym okiem widać Campbeltown) nie odrobił lekcji z historii. Przy całej sympatii dla Islay i jej whisky. Smutek chwyta za serce. Bo przestawienie się na wersję 18-letnią w Laphroaig to zapewne wynik inwentaryzacji w magazynie i konstatacji, że i tak aktualną wersję 15yo robi się w większości z beczek co najmniej 18-letnich, więc czemu sprzedawać je tanio. A 40-letnia Highland Park to taka nisza, że w ogóle nie ma o czym mówić na szerszą skalę. Obawiam się, że główny trend pozostaje niezmiennie jakościowo niekorzystny.

Jak już kiedyś gdzieś wspominałem, ktoś mądry powiedział mi jakieś 10 lat temu, że za 10 lat nie będę chciał pić "tego, co oni tam teraz robią w Macallan." I miała Fiona rację. Boję się, że to samo ciśnie mi się na usta w odniesieniu do moich niegdyś ukochanych Laphroaig, Lagavulin, Ardbeg, Bowmore, Caol Ila...

Albo po prostu jestem w marudnym nastroju w związku z parszywą pogodą za oknem

[mik_us]

Proponuję następującą kurację spróbować z każdego regionu kilku wersji podstawowych a następnie wrócić do starszych wersji aby je docenić i poznać od nowa

[windham hell]

Prawdopodobnie Rajmund ma rację całkiem podobne prawidłowości zaobserwowałem w '' literaturze " typu fantastyka pod koniec lat 80 a potem w muzyce "metalowej " w latach 90